Ohhh, de bergen.

Afgelopen week beleefde ik ze ten volle. Waar ik me verwachtte aan mooie bergtochten, kreeg ik erbovenop een halve wereldreis, adembenemende panorama’s en hartverwarmend gezelschap cadeau. Zeven dagen in de Franse Alpen onder een staalblauwe hemel, dat is het recept voor een warm hart en een leeg hoofd.

Dank aan de onvolprezen Alp_Explore en Le sapin du renard voor de heerlijke organisatie.

Wat een week!

Berggids Stefan liet ons op zijn zorgzame zelve de bergen voelen en lezen, Froya en Marc zorgden voor heerlijk eten, ongeëvenaarde picknicks (ja, warme verse soep bovenop een bergkam is pure luxe) en kruidige brouwsels, hun warme gîte voelde als een zalige thuis om te bekomen en de heerlijke compagnie was maar al te enthousiast om samen te verwonderen.

De vale gieren, steenbokken en burlende herten deden hun best om zich van hun beste kant te laten zien en horen. En oh ja, toen besloot de volle maan ook nog boven de bergen op te komen op een magische plek. Kan er soms gewoon te veel schoonheid zijn?

Onderweg werden alle wilde kruiden enthousiast bezongen. Merci dus ook aan het zevenblad, de gele gentiaan, vrouwenmantel, duizendblad, dennenknoppen en hun vrienden. Dat het gesmaakt heeft.

Verwondering en bewondering.
Amen.

Tijdens het laatste wandelkwartier viel de mist op ons. Einde schouwspel.
Applaus voor iedereen.
Ik kijk nu al uit naar het bisnummer.

Een enthousiaste berggeit in wording.

Liesbeth