Ik kook en ik schrijf. Daar verdien ik mijn brood mee. En daar haal ik mijn werkplezier uit.
Veelgestelde vraag de laatste tijd: "Zeg, die chat gpt, is dat geen bedreiging voor jouw schrijfwerk?"
Zeker.
En toch. Laat ik mijn positieve zelf blijven en erop vertrouwen dat een gesprek van mens tot mens altijd zijn waarde gaat behouden. Om dingen uit te zoeken, dingen als je eigen verhaal.
Een gesprek met vragen stellen enzo. Gij die een vraag stelt omdat je iets juist wil verwoorden. Maar ook zo'n gesprek waarbij ik jou een vraag terugstel waarover je even moet nadenken.
Die vraag.
Diegene die ik stel als ik voor of over jouw project schrijf.
Wat zou dat geven? Als jij een vraag terugkrijgt die je uit je kot lokt. Mijn ervaring leert dat dan pas echt bovenkomt wat mag geschreven worden.
De kern van mijn schrijfplezier.
Toegegeven, ik ben geen expert in chat gpt. Dat ding (ja, onzijdig) kan superveel. Doe er je voordeel mee. Maar laat je op tijd en stond ook nog eens verrassen door een goedgeformuleerde tegenvraag. Een vraag van hart tot hart. Of buik tot buik, zo je wil. En wroet dan effe om het antwoord te vinden. Dan hoor je pas echt wat telt.
Het loont.
Echt.
En oh ja, zo'n gesprek van hart tot hart behoeft geen energieslurpende servers. Beter voor het klimaat.
Alvast mijn kleine daad van verzet.
Liesbeth
Ps: Ook in cateringland zijn er veel supersnelle, handige shortcuts waarvan er mij jaren geleden al gezegd werd dat je die nodig hebt om als zaak te overleven. De groothandel ligt vol met puree in worstvorm, kant en klare sauzen, poedertjes en afbaktaarten. Snel, makkelijk, "zo goed kunt ge t zelf niet maken".
En ik was nog nooit zo content dat ik zelf op t veld groenten mag gaan kiezen om mee te koken. Koken met een hart. En een buik. Daar haal ik mijn werkplezier uit.
We zitten met een thema. 😊
Ook nog ps: Deze week is Trizee Privee jarig. 11 kaarsjes. Hoera daarvoor! En een oprechte merci aan jou om dat mogelijk te maken.