Ik ging onlangs op kamp. Officieel zouden we het weekend noemen, maar t was met tenten en kampvuur en liedjes en een veldkeuken en composttoilet. Kamp dus.
Tof gezelschap, superschone wandelingen, regen en zon.
Heel lekker kampeten ook. En ik mocht gewoon toekijken. Hoe de veldkeuken gezellig druk in de weer was. Ontbijt met t beste brood uit de regio, warme pasta met erwtjes en groene asperges en kleurrijke picknick in schone potjes. Hoe mannen met houthakkershemden de grill op t vuur legden voor de forellen zaterdagavond. En daarna ook nog appelcrumble in de gietijzeren pot naast t vuur zetten.
Een kamp is echt zoveel beter met heerlijk kampeten.
Merci @_weareoutsiders_ voor t zalig kamp en @captured.outdoors voor de overheerlijke foto's.
Ik moest tijdens dat kamp trouwens terugdenken aan die keren dat ik zelf ging koken op het boskamp van BuSo Katrinahof. Een jaar of 10 geleden. Ik zat toen ook in het team overdrijvers. Elke dag versgesneden fruitsla bij het ontbijt, kleurrijke tapenades en salades voor de lunch, warme braziliaanse kaasbroodjes, versgebakken cake en nog wat uitsloverij voor het avondeten.
Had ik al gezegd dat een kamp gewoon beter is met lekker eten.
Ook goed voor de moraal. Zoals die keer in 2019 toen ik als verzorger meeging van mijn vrienden, team Zwerfkeien, voor de 100km Oxfam Trailwalk. Ik zorgde voor het eten. En ja, ik had me ook daar wat laten gaan met de meest kleurrijke eetpauzes als extra motivatie op weg naar de finish.
Kampeten dus.
Dat mag soms wat meer zijn dan choco en spaghetti bolognaise.
En t helpt als je mag eten met zicht op de schoonste plekskes van de Hoge Venen en er ondertussen iemand vertelt welke vogel we horen of plantjes we zien.
Ik ga graag op kamp zo.
Volgende week lever ik trouwens al het lekkers voor het opleidingsweekend voor ceremoniesprekers van @rebel_ceremonies. Noem het gerust ook een soort van kamp. Met lekker eten.